Omtrent verslavingen heerst nog steeds een taboe. Dit is ook vrij logisch, veel mensen vinden het iets om zich voor te schamen en een teken van zwakte. De kans dat mensen zelf beginnen over een verslaving en dat ze daar last van hebben, is dan ook klein.
Het bespreekbaar maken van een verslaving ligt dan ook vaak bij een derde. Toch kan het lastig zijn om dit aan te kaarten. Hoe je dit wel doet, en wanneer je bijvoorbeeld een afkickkliniek ter sprake brengt? Wij geven tips.
1. Dwangmatig gedrag
Of het nu gaat om een verslaving aan sporten, eten of shoppen, in veel gevallen is eenzelfde soort patroon te traceren. Mensen hanteren namelijk een zekere mate van dwangmatig gedrag. Bij sporten is het bijvoorbeeld vaak zo dat mensen ook naar de sportschool gaan wanneer ze ziek zijn of dat ze sociale activiteiten skippen om toch hun training te kunnen doen.
Ook het gebruik van stimulerende middelen is hierbij een duidelijk signaal. Let dus goed op een zekere mate van dwang in iemand gedrag en probeer iemand eens uit zijn routine te halen. Reageert hij of zij hier heel fel op? Dan is er waarschijnlijk meer aan de hand.
2. Verandering van gedrag en lichaam
Een verslaving neemt vaak toe. In eerste instantie geeft het namelijk een geluksprikkel, maar dit wordt met dezelfde dosis steeds minder. Daarom zal er steeds meer gegokt, gesnoven of gedronken moeten worden.
Dit gaat vaak gepaard met een verandering in gedrag. Was iemand altijd heel relaxt en gedraagt hij of zij zich nu heel opgefokt? Dan is het aan te raden dit eens bespreekbaar te maken. Het hoeft niet altijd zo te zijn, maar het kan duiden op verslavingsproblematiek.
Ook kunnen uiterlijke aspecten vrij snel veranderen, zo kan iemand bij een drugsverslaving in korte tijd veel afvallen. Dit zijn ook signalen om alert op te zijn.
3. Wees oplettend
Naast deze zachte signalen zijn er ook harde signalen waar de verslaafde niet omheen kan. Betrap je iemand op het snuiven van coke, verstoppen van drankflessen of schulden door gokken? Dan is rigoureus ingrijpen aan te raden.
Directe opname in een afkickkliniek is dan noodzakelijk om echt van de verslaving af te komen. In een afkickkliniek weten ze namelijk precies hoe ze met dit soort problematiek moeten omgaan. Als ‘normaal mens’ hopen we vaak dat we een verslaafde kunnen helpen, maar valt dit in de praktijk vaak flink tegen.
Kortom, leun nooit achterover wanneer je vermoedt dat een dierbare verslaafd is. Onderneem actie en maak het bespreekbaar. Pas wel op dat je geen verwijtende toon hanteert, dit kan het taboe wat er vaak al is alleen maar vergroten. Uiteindelijk is een verslaafde slachtoffer van zijn eigen gedrag!