Gastblog door Joram Lawalate van CrossFit Vlissingen

Daar sta ik dan in de box. In beide handen houd ik een handvat van een springtouw vast. Mijn armen hangen losjes langs mijn lichaam. Het middenstuk van de speed rope rust op de achterzijde van mijn schoenen. Op het startsignaal maak ik een draaiende voorwaartse beweging met mijn polsen. Als een volleerd volleyballer spring ik krachtig op. Mijn benen houd ik zo recht mogelijk, mijn core spieren span ik aan. Het touw draait tot tweemaal toe omhoog en omlaag. Nog voordat ik land op de ballen van mijn voeten is het springtouw begonnen aan zijn derde omwenteling. De eerste double under is een feit, op naar de twee…  Helaas. Nog voor het vierde rondje is voltooid heeft de speed rope mijn voeten al geraakt. En zo gaat het telkens weer. Dat frustreert me.

Touwtjespringen deed ik vroeger regelmatig op het schoolplein. “In spin, de bocht gaat in. Uit spuit, de bocht gaat uit.” Twee klasgenootjes draaiden het springtouw rond terwijl een rij met enthousiaste leerlingen één voor één het roterende touw binnengaat en weer uit gaat. Ook probeerde ik thuis vaak te oefenen op dubbele sprongen om de afzet na de start en het keerpunt bij de verschillende zwemslagen te verbeteren.

Jarenlang heb ik het nauwelijks meer gedaan totdat ik ging crossfitten. Gedurende één van mijn eerste lessen bestond de warming up louter uit ‘springtouwen’. Verschillende variantenpasseerden de revue. Met opgetrokken knieën, gekruiste armen, op één been, achterwaarts. De normale sprongen gingen nog wel oké. Die lastige double unders krijg ik echter nog steeds niet onder de knie.



Volgens Wikipedia wordt touwtjespringen ‘het meest door meisjes gedaan’. Ik dacht dus even dat het niet aan mij lag. Het tegendeel is echter waar. Kijk maar naar de workouts van boksers alsMohammed Ali of Floyd Mayweather. Met een soepele tred huppelen en balanceren zij lichtvoetig dansend over het touw dat zij ontspannen vanuit de polsen ronddraaien. Maar ook in de box zie ik dat steeds meer crossfitters de dubbele sprong onder de knie krijgen.

Flexibiliteit, coördinatie en balans. Drie belangrijke ingrediënten voor een technisch perfecte uitvoering van deze oefening. Goed materiaal (lees: een Rogue Bearing Speed Rope) is ook geen overbodige luxe. Ik ga ermee aan de slag. De afgelopen tijd heb ik door een rugblessure noodgedwongen rustig aan moeten doen. Aankomende week ga ik weer met frisse moed de box in. Opbouw, concentratie en focus zijn de sleutelwoorden. Mijn doel is om binnen een maand minimaal vijf herhalingen achter elkaar te kunnen.

Zoals kinderen met vallen en opstaan leren lopen, geldt voor mij hetzelfde met de double unders: oefening baart kunst. Ik zal nog meer moeten herhalen om stapje voor stapje mijn doel te halen. Geduldig zijn en “vooral doorgaan”. En misschien helpt het wel om daarbij een versje of liedje in mijn hoofd te hebben net als vroeger. Wat mij betreft komt ‘Jump’ van Kriss Kross daar zeer zeker voor in aanmerking. Terug naar de tijd op het schoolplein. Ik overweeg zelfs om mijn broek daarbij achterstevoren te dragen.

Ook een gastblog schrijven? Lees hier meer.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *