Gastblog van CrossFit Vlissingen door Joram Lawalata

Sinds begin dit jaar wordt de inhoud van de Wod’s voor de aankomende week op de website van CrossFit Vlissingen (weer) kenbaar gemaakt. Aangezien ik iemand ben die niet van verrassingen houdt, juich ik dat alleen maar toe. Elke zondag als de Wod’s worden geplaatst kijk ik wat er op het programma staat. Nog steeds is de indeling in Vind-ik-leuk en Vind-ik-minder-leuk snel gemaakt. Ik heb mij overigens nog nooit laten verleiden tot het bewust uitkiezen van de trainingsdagen op basis van de Wod. Ik sta immers achter de filosofie van CrossFit: Niet specialiseren in één specifiek sportonderdeel omdat dit tot een eenzijdige fysieke ontwikkeling zou leiden. En da moe we nie èn.

Laatst had ik vooraf niet gekeken wat de Wod zou zijn. Prompt ontving ik een uur voor aanvang van de training van coach Ivo een berichtje in de groepsapp: “Neem je lange sokken mee.” Toen gingen de alarmbellen wel rinkelen, we zouden gaan touwklimmen. Bij robe climbs denk ik vooral aan de indrukwekkende documentaire Keerpunt van een Kampioene (2004) over ex-topzwemster Inge de Bruijn. Dankzij de Spartaanse trainingsmethoden van haar Amerikaanse trainer Paul Bergen behaalde zij vele Olympische successen. In een fragment in de documentaire is te zien dat De Bruijn aan het touwklimmen is zonder haar benen te gebruiken. Ogenschijnlijk kost het haar geen moeite. Coach Bergen noemde de robe climbs zelfs hèt spierversterkende middel bij uitstek. Dat was destijds ook goed te zien aan de breedte van haar schouders en bovenrug.

De Wod bestond die dag uit:

Al met al een pittig traininkje. Vol goede moed begin ik er aan. Na vijf keer het plafond te hebben geraakt komt het besef: Dit is een loodzware Wod. De laatste twee herhalingen kosten me al pijn en moeite. Op naar de thrusters. Coach Ivo hamert erop dat je de opwaartse beweging vooral vanuit je heupen moet inzetten. Zo kost het namelijk minder kracht. Allemaal leuk en aardig, maar de souplesse is bij mij vandaag ver te zoeken. Ik zal dus vooral op karakter moeten doorzetten. De combinatie en afwisseling maakt de oefeningen erg zwaar. Zo krijg ik bij het touwklimmen bij de vijf herhalingen last van mijn onderarmen. De coördinatie is ver te zoeken en op een gegeven moment heb ik er de kracht niet meer voor om soepel naar boven te gaan. Uiteindelijk denk ik maar aan één ding: Doorbijten en de time cap halen. Vraag me niet hoe, maar de tijd staat stil bij 14.59 minuten. Maar wat heb ik – vooral bij de robe climbs – afgezien.

Tsjaah, laat ik mezelf maar weer eens een doel stellen. Sterke spieren ontwikkelen met touwklimmen. Dat lijkt me een goed plan. Eerst beginnen met de schippersslag en later alleen met m’n armen. Wat dat betreft wil ik me een volgende keer niet meer laten verrassen. Één ding staat op voorhand vast, als het me lukt voel ik me vast en zeker “Toppiejoppie”!

Ook een gastblog schrijven? Lees hier meer.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *